Na ons tripje naar de Vogezen in de herfst, zijn we nu eens langs geweest in de lente

English version here

Na een paar wandelingen op te zoeken op het net, mogelijke slaapplaatsen aan te duiden vertrokken we woensdagavond richting Sapois voor een eerste wandeling.

Zoals verwacht gingen we die meer dan 400km die avond niet meer kunnen afwerken, en besloten dan maar om ergens te Ardennen een plaatsje te zoeken om te overnachten.

Dit vonden we vrij vlot, en na een goede nachtrust konden we weer fris vertrekken. Onderweg nog even gestopt om te eten en na de middag aangekomen te Sapois.

Tot onze verbazing was het er doodstil. Een enorm contrast met Gerardmer de vorige keer. Maar erg vonden we dit niet.

Na een rustige wandeling met stevige klimmen werd het tijd om een slaapplaats te zoeken. De aangeduide plaatsen waren een no go. Of niet bereikbaar met Olli of te veel in het zicht.
Uiteindelijk een plaats gevonden in een bos. Heel rustig, bos voor ons alleen, maar geen zon meer.

Aperotje smaakte heerlijk, en de maaltijd was meer dan welkom. Moe maar voldaan kropen we in de slaapzak.

De volgende ochtend weer geen zon te zien, ondanks de blauwe hemel. Alles maar ingepakt en naar een open plaats gereden om te genieten van een stevig ontbijt in de zon.

Er stond nog een wandelingetje op de planning. Deze keer wat verder te Le Haut du Tôt. Een kleine wandeling, maar weer met wat stevige klimmers en dalers.
Ook hier weer een verrassende stilte. Je hebt haast schrik om op gewone toon te spreken tegen elkaar.

Tegen de avond zouden we naar Strasbourg trekken, maar eerst nog wat genieten van het goede weer en het fijne landschap op de Teletubbie berg.

Uitgerust en wat kleur opgevangen trekken we via de secundaire wegen naar Strasbourg. We rijden naar La petite France, waar we wonder boven wonder meteen een parkeerplaats vinden. Opdracht één, vlot volbracht. Tweede opdracht, een restaurant zoeken om te gaan eten. Frankrijk en eten, dat is ’s avonds pas vanaf 19u. Het was reeds 19u30 en dachten nu vlotter een open restaurant te vinden. En dat klopte. Allen open, maar allen volzet. ’t Was te denken. Na wat rond stappen en genieten van de oude stad toch een plaatsje gevonden en nog lekker gegeten.

Na het eten verkenden we dit deel van de stad nog wat, en waren verbaasd van de aangename sfeer aan het water en in het park. Mensen komen er samen om wat te drinken, BBQ, spelletjes spelen. Een hele leuke bedoening.

De avond begon te vallen en dus werd het tijd om een slaapplaats te zoeken, want eenvoudig leek me dit niet te zijn in deze verstedelijkte omgeving.
Gelukkig zag ik al snel kleine wegjes op de garmin die tussen bomen liepen en uitkwamen op weiden. Wat later stond de tent van Olli open, en wij in de slaapzak.

De volgende ochtend was het tijd om richting huiswaarts te trekken, want zondag wacht nog een werkje op de kermis te Hoeleden. Tappen en bedienen tijdens de koers.

De Vogezen en de Elzas hebben ons weerom aangenaam verrast, en we komen hier zeer zeker nog eens terug voor short-trips.

Download file: 2017_05_Vogezen.gpx