Zoals vorig jaar wilden we de eindejaarsdrukte ontvluchten, en deze keer met wat zon en warmte erbij.

Laatste keer Corsica was in 2014, en hoewel we het eiland al menig maal bezocht hadden blijft het ons aantrekken. Het was tijd om Corsica eens in de winter te verkennen.

Vroeg in de ochtend van 26 december vertrokken we richting Marseille. Het was een vlotte rit en we hadden niet veel last van druk verkeer. Weinig skitoeristen op de baan.
Tijdig aangekomen te Marseille konden we direct inschepen. Dit na de nodige veiligheidscontrole.
Elk voertuig wordt gecontroleerd, buiten en binnen. Groot was de verbazing van de veiligheidsagent toen hij onze bijl zag hangen aan de binnenzijde van de achterdeur. Zijn gelaatsuitdrukking was geld waard. Met een vriendelijke stem en lachend gezicht raadde hij me aan dat als ik nog een mes op zak had, ik dit beter in de wagen liet. Het was al geregeld, antwoordde ik. Verder geen inbeslagname van gas of andere extra brandstof aan boord. Deze moeten vooral veilig vastgemaakt zijn.

Na een rustige vaart kwamen we om 7u aan te Bastia. Terug op Corsica, eindelijk.
Van Bastia reden we naar St-Florent om daar te gaan ontbijten en inkopen te doen. De zon was al zichtbaar en vooral voelbaar. Zalig die warmte buiten in december. Sommigen zaten hun koffietje op het terras te nuttigen, maar dat vonden we toch net iets te fris.
Na het ontbijt, tijd om inkopen te doen. De Spar te St-Florent was gesloten en ondertussen had ik ook gemerkt dat er een probleem was met mijn simkaart. Er zat niets anders op dan terug naar Bastia te rijden om daar inkopen te doen, en een SFR simkaart aan te schaffen.
Tegen de middag stonden we terug in St-Florent. Tijd om iets te eten.
De keuze van restaurant was snel gemaakt, daar er maar drie open waren, waarvan eentje het terras in de volle zon had.

Na een lekkere Corsicaanse maaltijd met lokaal dessert was het tijd om de Agriate in te trekken richting Saleccia. De weg is nog steeds niet aan te raden met een gewoon voertuig, maar tegenover de vorige keren lag de route er nu toch een pak beter bij. Wel nog een heleboel plassen van de regenvloed van de week ervoor.
Nog niet eens halfweg komen we twee motards tegen. Ze doen teken om te stoppen, en vragen ons of we een pomp of dergelijke bij hebben. Een van hen had een platte band en ze moesten te voet verder.
Blij waren ze toen we hen konden helpen met onze compressor. Wij ook, zo was de set-up eens in het veld met succes getest.
Vlot aangekomen in het prachtige Saleccia zagen we dat ook daar de stortvloed zijn werk gedaan had op het strand.
Op de parking was het niet mogelijk om te overnachten. De camping was wel gesloten, maar is permanent bewoond. Je ziet er ook het strand en de zee niet.
Dan maar naar Plage Lotu rijden. Hier nog meer plassen onderweg. Gelukkig was het rond het moeras niet te nat, en raakten we vlot tot aan het eindpunt: Plage Lotu.
Snel al even te voet naar het strand. Daar merkten we dat een paar jongeren aan het BBQ-en waren. Ze waren met hun zodiac tot aan het strand gevaren. We vonden het zalig in hun plaats.
Olli horizontaal geplaatst, klaargemaakt om te slapen genieten we nog van het uitzicht.
We kregen al snel bezoek. Muggen! Muggenmelk was nu net iets wat we niet mee hadden. Voor vertrek nog de vraag gesteld of het mee moest, maar het was winter, dan zijn er geen muggen. Hier niet, ginder is geen winter, dus daar wel muggen. Al bij al viel het nog goed mee.
De jongeren met hun zodiac waren ondertussen van het strand en we zagen hen cirkels maken op zee.
Hadden ze problemen of waren ze gewoon wat zot aan het doen, we hadden geen idee. Tot ze richting St-Florent vertrokken. Plots zagen we 2 vinnen uit het water komen. Dolfijnen! Voor ons een eerste keer om deze te spotten vanop het vaste land. Het verlof kon niet meer stuk.
Het weer was er zalig, en we besloten om er nog een nacht te blijven staan. Het was er echt zomers.

Om toch nog wat anders te zien dan enkel zand, zee en zon vertrokken we van Plage Lotu richting Ajaccio waar we voor oudjaar een hotelletje geboekt hadden en een tafel in het 20123 Restaurant.

We besloten om de kustlijn af te rijden via de D81, T30 en vanaf Calvi de D81b. Deze weg hadden we al eerder gedaan, alleen telkens in het hoog seizoen. Nu waren we zo goed als alleen op de baan. Tijd om te kijken, stoppen en genieten van het uitzicht. Zalig.
We raakten vlot tot net over de grens van Haute-Corse en Corse-du-Sud en vonden een ongebruikte zijweg langs de D81 waar we konden staan om te overnachten.

Volgende ochtend, opnieuw in volle zon, zetten we onze weg verder richting Piana.
Onderweg, tegen de middag, verlaten we de D81 richting het strand van Bussaglia. Aangekomen arriveren we op een totaal verlaten strand. Het restaurant en de snackbar zijn toegetimmerd voor de winter, verder is er niets, buiten een prachtig strand en prachtige rotsen.
Hier gaan we wat relaxen en eten.
Wat later komen er nog een paar mensen aan op het strand. Allen vrienden die er ook kwamen picknicken.

De dagen zijn hier kort nu, dus tijd om te vertrekken.
We rijden langs de prachtige rotsen ter hoogte van Piana, ook hier weer amper een auto of mensen op de baan. We hebben een zee van ruimte om ons even langs de kant te parkeren en te voet de rode rotsen te bewonderen.
De D81 brengt ons te Cargese waar er volgens de globetrotter 2 mooie kerken staan. Dit viel wel mee, het was wel grappig dat de Grieks-Orthodoxe kerk rechtover de rooms-katholieke kerk stond, met enkel een klif ertussen.
Tijd om een slaapplaats te vinden rijden we ter hoogte van Lozzi richting kust waar een club-med gelegen is. Zoals verwacht was ook deze gesloten, en op het strand was zo goed als geen volk.
We zoeken ons een niet te opvallend plaatsje uit aan het strand, eten wat, genieten van het ondertussen verlaten strand en de zonsondergang.
Anders dan op de vorige plaatsen was het hier ’s nachts niet muisstil. Een roepende Corsicaan, loeiende koeien en blaffende honden maakten ons regelmatig wakker.

Na de koffie en ontbijtkoeken was het tijd om naar Ajaccio te rijden.
Voor we de stad binnen rijden gaan we eerst naar Les Iles Sanguinaires. Ook hier zalig om dit te aanschouwen in alle rust. Foto’s kan je deze keer nemen zonder andere toeristen in het frame.
Aangekomen in Ajaccio was het deze keer geen probleem om een parkeerplaats te vinden. Vlot vinden we deze aan de haven. Het is al iets na de middag, dus eerst een terrasje in de zon opzoeken waar we een crêpe salé gaan eten. Geen bezoek op Corsica zonder een crêpe salé. Nog wat kuieren door de stad om wat later in te checken in ons hotel. Wat rusten, en klaarmaken om te gaan eten in de 20123.
Voor wie nog eens in Ajaccio komt en tijd heeft, dit is zeker een aanrader. Het menu is wat zij die dag aanbieden, en is 100% Corsicaanse keuken. Het interieur is dat van een Corsicaans dorpje, ala Pila-Canale, waar de eigenaar zijn eerste restaurant had. Vandaar de naam 20123, de postcode van Pila-Canale.
Na een rustig oudjaar doorgebracht te hebben met lekker eten en met een Parijs koppel aan onze tafel, dat ook al jaren de eindejaarsdrukte ontvlucht, wandelen we naar ons hotel. Het is alweer onze laatste nacht op Corsica.

Tegen 17u moeten we inschepen aan de haven, we hebben dus nog een hele dag om nog wat te verkennen.
Maar eerst een koffietje in de ochtendzon.
We rijden van Ajaccio langs de kust tot Isolella. Prachtig kustdorpje, ideaal gelegen, rustig, eentje waar we zouden kunnen wonen.
Genoeg gedroomd, en we rijden verder. De bergen in richting Lac de Tolla. Ook hier is het genieten van de wegen, het uitzicht en de stilte.
We dalen rustig af en rijden langs bergdorpjes waar de inwoners het nieuwe jaar aan het vieren zijn langs de kant van de weg.
Nog even tijd om tot Les Iles Sanguinaires te rijden, in de hoop deze in de avondzon te fotograferen.
Het is spijtig genoeg bewolkt en ook een pak meer volk dan de dag ervoor.

De tijd om te gaan is weer gekomen. We rijden naar de haven en na de controle rijden we de ferry op.
Het was weer een zalige tijd op Corsica, en als het lukt staan we hier volgend jaar opnieuw.

 

Download file: Corsica_2016.gpx