Lang weekend. Hoogtijd om er nog eens op uit te trekken met Olli.

Bij toeval, via google maps, Gerardmer gekozen als bestemming.
Wat laat thuis vertrokken, kwamen we in de late namiddag aan in een zonnig Gerardmer, aan het meer.

Je kan het meer volledig rond wandelen, en dat was dan ook wat we gingen doen.

Genoten van het goede weer, de wandeling en de uitzichten was het tijd om de geplande slaapplaats te gaan inspecteren. Beter nu dat het nog klaar is, dan straks als het donker is merken dat we een andere plaats moeten zoeken.

De plaats was ideaal. Een doodlopende weg, en plaats om ons tussen de bomen te parkeren.
Er liep nog een wandelpad verder door, wat uitkwam op een uitkijktoren.
Deze gaf een prachtig uitzicht over het dal in de Vogezen.

Tijd nu om te gaan eten. We hadden gereserveerd in “De Refuge”. Deze willekeurige keuze viel weer eens reuze mee. Een grill restaurant met ruime keuze en vriendelijke bediening.

Voldaan van het lekker eten, trokken we naar onze slaapplaats, waar het zalig stil was.

Goed geslapen, en na een lekker ontbijt, trokken we naar de skipiste in de buurt om daar nog een wandeling te maken en wat geocaches te zoeken.

Na onze pick-nic in de zomerse oktober zon besloten we om de stad Colmar een bezoekje te brengen.
Deze stad met zijn typische oude kleurrijke huizen is zeker een bezoek waard.

Daar we nog een slaapplaats moesten zoeken en we dit niet in de directe omgeving van Colmar gingen vinden, besloten we om tijdig iets te gaan eten.
Dit was buiten de typische Franse mentaliteit i.v.m. eten gerekend. De keuken gaat pas open om 19u.
Als iemand weet vanwaar dit komt en waarom je geen restaurant vind dat wel open is voor 19u, dan horen we het graag.

Niets aan te doen, dan maken we ons noodrantsoen wel klaar als we op onze slaapplaats staan.
Via google maps een mogelijke slaapplaats gevonden, gps ingesteld en op weg naar Turckheim.
Op een 2km van het eindpunt, moeten we een landweg nemen richting bergtop. Alleen, er staat een uitgezonderd verkeer bord. Deze staan er in de Vogezen en Elzas enorm veel, wat off-road ginder zo goed als onmogelijk maakt.
Geen zin om een nieuwe plaats te zoeken, om dan toch weer voor zo een bord te staan, beslissen we om het bord niet gezien te hebben, en rijden we toch verder.

Te midden van de druivenranken vonden we een mooie plaats, en daar gingen we slapen. Nog even de Italiaanse schotel opwarmen, genieten van een wijntje, en de slaapzak in.

Via de secundaire wegen zijn we dan de volgende ochtend huiswaarts getrokken.

De Vogezen en Elzas komen we in de lente of zomer zeker nog eens een bezoek brengen.